معنی گستاخ گشتن در لغت نامه دهخدا

جسور شدن. بی ادب گشتن:، به می نیز گستاخ گشتم به شاه، به پیر و جوان از می آید گناه.، فردوسی.، به مردی تو گستاخ گشتی چنین، که مهتر شدی بر زمان و زمین.، فردوسی.، پس هادی شمّاخ طبیب را آن جایگاه فرستاد... تا با ادریس گستاخ گشت و یک باری ادریس نالیده (نالنده) گشت. (مجمل التواریخ و القصص چ بهار ص 339). و رجوع به گستاخ شدن و گستاخ گردیدن شود

معنی گستاخ گشتن در فرهنگ لغت هوشیار

جسور شدن بی پروا شدن، بی شرم شدن پررو شدن

معنی گستاخ گشتن - جستجوی لغت در جدول جو

گستاخ گشتن

لغت نامه دهخدا

گستاخ گشتن

فرهنگ لغت هوشیار

گستاخ شدن

(کِ گَ دی دَ)

بی باک شدن. دلیر شدن. جسور گردیدن:
چو بسیار گشت آب و گستاخ شد
میان یکی مرز سوراخ شد.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 7 ص 2146).
گفت (خدای تعالی) : در دست راست چه داری، گفت: عصا. از بهر آن پرسید که تا موسی گستاخ شود. (قصص الانبیاء). چون انوشیروان دید کی او در جوال مزدک رفته بود بر خود هیچ نمی توانست گفتن تا گستاخ تر شود. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 86).
دیگر از وی مدار چشم وفا
هرکه شد با تو در جفا گستاخ.
جامی.
، بمجاز، رام شدن. مطیع شدن. مأنوس شدن: و آن رسول مرا فرودآوردند به خانه زنی گنده پیر و آنجا چندگاهی ببود و با آن زن گستاخ شد و او را سوگند داد، زن را از راز خویش آگاه کرد. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی).
چون که مالنده بدو گستاخ شد
کار مالنده بدو درواخ شد.
رودکی.
چو با حاجب شاه گستاخ شد
پرستندۀ خسروی کاخ شد.
فردوسی.
چو گستاخ شد زو بپرسید شاه
کز ایران چرا رنجه گشتی به راه ؟
فردوسی.
وی قصیده ای دو سه از دیوان متنبی... مرا بیاموخت و بدین سبب گستاخ تر شدم. (تاریخ بیهقی). و رجوع به گستاخ گردیدن و گستاخ گشتن شود

لغت نامه دهخدا

گستاخ شدن

((~. شُ دَ))

بی باک شدن، دلیر شدن

فرهنگ فارسی معین

معنی گستاخ گشتن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما